منات
مَنات
نام یکی از بت‌های بزرگ مردم عربستان در پیش از اسلام، که آن را از سنگی سیاه تراشیده بودند. همچنین گفته‌اند که منات بتی از سنگ بوده که در جوف کعبه قرار داشته است و آن را خدای قسمت و سرنوشت می‌دانسته‌اند. در قرآن فقط یک‌بار از این بت یاد شده است (نجم، ۲۰). منات بیشتر به قبیلۀ هُذَیل و خزاعه اختصاص داشته است. اوس و خَزرج، دو قبیلۀ عمدۀ مدینه، آن را پیش از اسلام می‌پرستیدند. همچنین به گفتۀ ابن عربی قبیلۀ ازد و بنی‌غسّان نیز این بت را می‌پرستیدند و در طواف حج زمان جاهلیت، منات جانشین سعی میان صفا و مروه بوده است. منات را از «منا» به‌معنی ریختن مشتق دانسته‌اند چراکه خون ذبایح بیشتر در پای این بت ریخته می‌شد. در سالِ فتح مکه، شکسته شد.