مناقب العارفین
مَناقِب‌العارفین
(عنوان کامل: مَناقِبُ‌العارفین و مراتِبُ‌الکاشفین) تألیف شمس‌الدین احمد افلاکی، کتابی به فارسی در شرح احوال و کرامات شیخِ سلسلۀ مولویه، در ۷۱۸ق. افلاکی این اثر را به امر مرشدش شیخ جلال‌الدین عارف تألیف کرد. کتاب مشتمل بر دَه فصل است؛ نُه فصل اول آن از مناقب بهاءالدین ولد تا مناقب چلبی امیر عابد و فصل دهم در ذکر اولاد و اخلاف آنان و سلسلۀ مولویه است. در این میان، دو فصل سوم و چهارم دربارۀ مولوی و شمس، از اهمیت بیشتری برخوردار است. این کتاب، دوبار تحریر شده و دست‌نوشت اصلیِ یکی از این دو تحریر، هم‌اکنون موجود است. نثر کتاب ساده و روان است و ابیات بسیاری در سراسر آن به‌کار رفته است. این کتاب به کوشش تحسین یازیجی به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۶۲).