منجیک ترمذی، علی (نیمه دوم قرن ۴ و اول قرن ۵ق)
مُنْجیک تِرْمَذی، علی (نیمۀ دوم قرن ۴ و اول قرن ۵ق)
شاعر ایرانی. نخست در دربار امرای چغانی بود، ولی پس از مرگ امیرمظفر طاهر چغانی به سیستان رفت. شاعری بذله‌گو بود و به‌سبب مهارتش در نواختن چنگ، به منجیک چنگ‌زن آوازه یافت. در مدح و هجو و غزل و قصیده‌سرایی مهارت داشت و در به‌کار بردن واژه‌های دری توانا بود. ویژگی مهم شعر او به‌کارگیری استعارات و تصاویر و تشبیهات لطیف است. در شعر او تنوع اوزان شعری زیاد است. از اشعارش تنها ۳۲۶ بیت گردآوری شده است. قصیدۀ بلند لامیۀ او در مدح ابوالمظفر چغانی، از قصاید مهم فارسی به‌شمار می‌رود. دیوانش مورد استفادۀ شعرا بوده است.