منفلوطی، مصطفی لطفی (منفلوط ۱۸۷۶ـ قاهره ۱۹۲۴)
مَنْفلوطی، مصطفی لطفی (منفلوط ۱۸۷۶ـ قاهره ۱۹۲۴)
نویسنده و شاعر مصری. ۱۲ساله بود که به تحصیل در الازهر پرداخت و نزدیک به ۱۰ سال در آن‌جا درس خواند. در همان سال با محمد عبده آشنا شد و در سال‌های بعد که شیفتۀ اندیشه‌های اصلاح‌گرایانۀ عبده بود، به هواداری از او برخاست. وی در ۱۹۰۹م در مقام سردبیر ادبی در وزارت آموزش و پرورش به‌کار پرداخت و از آن پس تا پایان زندگی‌اش به خدمات دولتی، چون کار در وزارت معارف و عدلیه، سرگرم بود. منفلوطی از برجسته‌ترین نثرنویسان ادبیات دورۀ نهضت در مصر است. او شیفتۀ ادبیات فرانسه بود و تأثیر ادبیات غرب به‌روشنی در آثار وی دیده می‌شود. از آثارش: النظرات که مجموعۀ مقاله‌های چاپ‌شدۀ وی در روزنامۀ المؤید است و در ۳ بخش چاپ شده است (۱۹۱۰، ۱۹۱۲، ۱۹۲۰م)؛ العبرات که مجموعۀ داستان‌های کوتاه مؤلف است (۱۹۱۵م)؛ مختارات‌المنفلوطی به نظم و نثر که گزیده‌ای از ادبیات عرب است (۱۹۱۲م)؛ ترجمۀ آزاد در راه تاج فرانسوا ادوارد کوپه (۱۹۲۰م)؛ ترجمۀ آزاد پل و ویرژینی از برناردن دوسن پیر (۱۹۲۳م)؛ «روح‌الخیام فی رباعیاته». کلیات آثار منفلوطی در اثری با نام المجموعةالکاملة لمؤلفات مصطفی لطفی منفلوطی در ۲ جلد چاپ شده است (بیروت، ۲۰۰۰م).