منوشان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مَنوشان‌

(یا: منوشان‌خوری؛ مانوش) در شاهنامۀ فردوسی، فرمانروای خوریان و از پهلوانان ایرانی. در جنگ‌ کِیخُسرو با اَفراسیاب.‌ پس از‌ آن‌که‌ افراسیاب‌ از سپاه ایران شکست‌ خورد و به‌ گَنگ‌دژ پناه‌ برد، پسر خود جَهَن‌ را، به امان و صلح، نزد کیخسرو فرستاد. کسی که پیام‌آور افراسیاب را به‌پیشگاه شاه‌ آورد، منوشان بود.