مهاجرین

مُهاجرین
در تاریخ اسلام، گروهی از مسلمانان که برای حفظ جان خود و نیز کمک و یاری‌رساندن به اسلام و پیامبر اسلام(ص) همراه یا پس از ایشان از مکه به مدینه هجرت کردند و به‌کمک انصار، که مهاجرین را در خانه‌های خود پذیرا شده بودند سبب پیشرفت اسلام شدند. در قرآن (انفال، ۷۲؛ توبه، ۱۰۰) از مهاجرین و انصار یاد شده است. در احادیث آمده است که اولین مهاجر از میان مسلمانان ابوبکر و اولین مسلمان از میان مهاجران امام علی (ع) بوده است. ابن اسحاق می‌نویسد: چون پیامبر صحابه را دستور داد که به مدینه هجرت کنند، اولین کسی که هجرت کرد ابوسلمة بن [عبدالاسد] بود و بعد از ابوسلمه، عامر بن ربیعه و بعد از وی عبدالله بن جحش و بعد از آنان بقیۀ صحابه گروه‌گروه می‌رفتند. همچنین دوازده مرد و چهار زنی که به دستور پیامبر اسلام (ص) به‌سبب آزار و اذیت شدید از جانب قریش به کشور حبشه و نزد نجاشی هجرت کردند مهاجرین نام دارند و نیز هفتاد مردی که در مرتبۀ دوم، بدون زن و فرزند به حبشه هجرت کردند. این دو گروه «مهاجرین اولین» نام دارند.