مهنی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مِهْنی

(یا: ابوسعیدی) طایفۀ بزرگی از چادرنشینان کرمان، مرکب از تیره‌های مختلف و مشتمل بر ۱۷۴۵ خانوار کوچنده. اینان که خود را از نسل خواجه ابوسعید ابوالخیر می‌دانند، از مهنۀ خراسان به کرمان مهاجرت کرده‌اند. برخی از مورخان و جغرافیانویسان کرمانی مهنی‌ها را از بقایای طوایف کوفج دانسته‌اند. سردسیر مهنی‌ها در توت و کوهستان ساردویه و گرمسیر آنان در جیرفت و اسفندقه برگزار می‌شود. آخرین حاکم موروثی طوایف مهنی در دورۀ محمدشاه قاجار، فتحعلی‌خان فرزند علی محمدخان بود که به‌دست عباس‌قلی‌خان جوانشیر، حاکم کرمان، بازداشت و به تهران فرستاده شد. با مرگ او در تهران، حکومت ایل مهنی و ناحیۀ اسفندقه از دست خوانین موروثی مهنی خارج شد و به‌دست اعقاب ابراهیم‌خان ظهیر‌الدوله افتاد، اما این مقام چند سال بعد دوباره به خوانین مهنی رسید. حسین‌خان مهنی در سلطنت مظفرالدین‌شاه قاجار، حاکم ایل مهنی بود.