تجدد، مهین ( ـ۱۳۸۰ش)
مهین تجدد ( ـپاریس ۱۳۸۰ش)
| مهین تجدد مهین جهانبگلو | |
|---|---|
| درگذشت | پاریس ۱۳۸۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم و مدرس تئاتر |
| آثار | نمایشنامههای ویس و رامین (۱۳۴۹ش)؛ تراژدی آفرینش (۱۳۵۰) |
| گروه مقاله | تئاتر |
| خویشاوندان سرشناس | رضا تجدد (همسر)؛ نهال تجدد (فرزند) |
(نامِ اصلی: مهین جهانبگلو) نمایش‌نامه‌نویس و مدرس تئاتر ایران. در نمایش‌نامه‌هایش آیین‌های کهن ایرانی را با زبانی غیرمعاصر و با بهره‌گیری از داستان‌های کهن بازگو کرده و ساختار نمایش‌نامه را بر همان مبنای روایت‌های کهن بنا گذاشته است. از نمایشنامههای اوست: ویس و رامین (۱۳۴۹ش)، تراژدی آفرینش (۱۳۵۰)، و سواری درآمد رویش سرخ و مویش سرخ و قدش سرخ و لبش سرخ و دندانش سرخ و اسبش سرخ و نیزه‌اش سرخ... (۱۳۵۵ش).
مهین تجدد در ۱۳۴۴ش از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری ادبیات فارسی شد. در سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷ش نمایشنامههای فور ریو، کنار جاده، تولد و دیدار را نوشت، که همگی به کارگردانی عزت‌الله انتظامی در تلویزیون ثابت‌پاسال به‌شکل زنده اجرا شدند. تجدد در ۱۳۵۰ش حاصل پژوهش‌های خود را در باب اصوات اوستایی در نمایش‌نامۀ ارگاست به کارگردانی پیتر بروک عرضه کرد که در جشن هنر شیراز اجرا شد. در ۱۳۵۲ کتاب سماع در سلسلۀ هو را توسط انتشارات جشن هنر عرضه و پژوهش در اوزان غزل‌های مولانا را در جشن هنر اجرا کرد. در ۱۳۵۳ش با همکاری آربی آوانسیان نمایش‌نامۀ ایولوف کوچولو، از هنریک ایبسن، را ترجمه کرد که در تئاتر شهر اجرا شد. در ۱۳۵۴ش نیز نمایش‌نامۀ مانی را نوشت. در ۱۳۷۰ش صد غزل از دیوان شمس تبریزی را با همکاری ژان کلود کریر به فرانسه ترجمه کرد که انتشارت گالیمار آن را چاپ کرد. از او در ۱۳۷۲ش همچنین افسانه‌های ایران باستان در پاریس انتشار یافته است.
رضا تجدد (سیاستمدار و ادیب دورۀ پهلوی) همسرش بوده و دکتر نهال تجدد (پژوهشگر و مولف و مترجم در حوزه‌های چین‌شناسی، مانوی‌شناسی و مولاناپژوهی) فرزند اوست.