موافقت نامه دفاعی ایران و امریکا
موافقت‌‌نامۀ دفاعی ایران و امریکا (۱۳۳۷ش/۱۹۵۹م)
پس از خروج عراق از پیمان بغداد، محمدرضا‌شاه بر آن شد تا روابط نظامی و امنیتی خود را با ایالات متحد گسترش دهد و در مقابل خطر شوروی تضمین بیشتری به‌دست آورد. به‌‌دنبال صدور اعلامیۀ پایانی کنفرانس وزرای امور خارجه کشورهای عضو سنتو (تیر ۱۳۳۷/ژوئیۀ ۱۹۵۸) که در آن تأکید شده بود امریکا از کشورهایی که امنیت آنان در معرض تهدید قرار گیرد، حمایت خواهد کرد و آماده است که قرارداد دفاعی دوجانبه‌ای با آنان منعقد کند، مقدمات موافقت‌نامه دفاعی دو جانبه ایران و امریکا فراهم شد. سرانجام در ۱۴ اسفند ۱۳۳۷/۵ مارس ۱۹۵۹ قراردادی مشتمل بر شش ماده به امضای طرفین رسید و مجلس شورای ملی ایران در ۱۷ اسفند همان سال آن را تصویب کرد. طبق این موافقت‌نامه، امریکا متعهد شد هرگاه کشور سومی به ایران حمله کرد با اقدام نظامی از آن جلوگیری کند.