موتیف
موتیف (motif)
(یا: موتیو) در موسیقی، گروهی شامل حداقل دو نت که یک فیگور روشن و مشخص را تشکیل بدهند، و با تکرار و بسط‌یافتن، یک زیرساز بنیادین برای فیگورها و تم‌های بزرگ‌تر ایجاد کنند؛ موتیف از اساسی‌ترین واحدها در آهنگ‌سازی است. اغلب یک موتیف، می‌تواند سنگ بنای مجموعۀ متنوعی از تم‌ها و فیگورهای همراهی‌کننده باشد. بتهوون از بزرگ‌ترین استادان آهنگ‌سازی موتیفی بود. موومان اول سمفونی پنجم[۱] (۱۸۰۸) او نمونۀ معروفی از تکرار مداوم موتیفی چهارنتی است که چهار نت اول قطعه را تشکیل می‌دهد. طی قرن ۱۹ آهنگ‌سازان با تکیه بر موتیف‌ها، پیوستگی ساخته‌های خود را در عصری حفظ می‌کردند که ساختارهای بزرگ سنتی مثل فرم سونات در حال ازدست‌دادن یکپارچگی خود بودند. موتیف‌ها تا آغاز قرن ۲۰ و در کار آهنگ‌سازانی همچون آرنولد شونبرگ[۲] و ایگور استراوینسکی[۳]، همچنان از ابزارهای اساسی آهنگ‌سازی بودند. از هنگام تکامل روندهای شانسی و سایر تکنیک‌های پیشتاز که در دهۀ ۱۹۵۰ ارائه شدند، بسیاری از آهنگ‌سازان موتیف را کنار گذاشتند، اما این عنصر هنوز هم از اجزای حیاتی آهنگ‌سازی برشمرده می‌شود. نیز← تحلیل موتیفی؛ موسیقایی، ایده