مودود غزنوی
مُودودِ غزنوی ( ـ۴۴۱ق)
شهاب‌الدوله ابوالفتح (حک: ۴۳۲ـ۴۴۱ق) ششمین پادشاه غزنوی و فرزند ارشد مسعود اول. در سلطنت پدرش حاکم بلخ بود. پس از کشته‌شدن پدر (۴۳۲)، از بلخ به غزنه رفت و آن شهر را بدون درگیری تصرف کرد و با عمویش محمد غزنوی جنگید و او را با فرزندانش اسیر کرد و بکشت و بعضی از قاتلان پدرش را به‌قتل رساند. کمی بعد با رقابت برادرش مجدود که مدعی سلطنت بود، روبرو شد و با مرگ ناگهانی او، بدون هیچ معارضی بر تخت سلطنت نشست. در ۴۳۵ق، سپاهی را برای مقابله با سلاجقه به تخارستان فرستاد اما مغلوب از سپاه آلب ارسلان (پسر چغری بیگ) شد. مودود برای سرکوب برخی راجه‌های هندی به لاهور رفت (۴۳۵ق) و پس از مطیع‌ساختن آنان و گرفتن چند قلعه، به غزنین بازگشت. وی همچنین نیرویی را به سیستان فرستاد تا از نفوذ سلجوقی‌ها در قلمرو صفاری‌ها جلوگیری کند. همچنین کوشید تا با مخالفان سلجوقی‌ها هم‌پیمان شود، اما این کوشش‌ها نتیجه‌ای نداد. ابوریحان بیرونی، کتاب الجماهر فی معرفةالجواهر را به مودود اهدا کرده است.