موناسس
موناسِس (پیش از ۳۷پ‌م ـ قرن ۱م)
در زمان بلاش اول یکی از سرداران بزرگ اشکانی بود، که بخشی بزرگ از ارمنستان را به‌تصرّف دوبارۀ ایران درآورد. پس از مرگ ارد اول (حدود ۳۷پ‌م) و اختلاف با فرهاد چهارم به آنتونیوس، سردار رومی، پناهنده شد و در دستگاه او رهبری مخالفان پارت‌ها را به‌‌عهده گرفت. فرهاد نگران از این رویداد به استمالت از او برآمد و با وعده و وعید او را به ایران بازگرداند. آنتونیوس نیز خشمگین از رفتار موناسِس و در اندیشه جنگ با فرهاد چهارم و یافتن فرصت برای آماده‌سازی خود، با فرستادن سفیرانی به دربار او به او پیشنهاد صلح داد.