مک انرو، جان پاتریک (۱۹۵۹)
مَک‌اِنرو، جان پاتریک (۱۹۵۹)(McEnroe, John Patrick)
تنیس‌باز امریکایی. رفتار گستاخانۀ او در زمین تنیس در اوایل دهۀ ۱۹۸۰ حاکم بر بازی‌های مردان بود. سه بار قهرمان انفرادی مسابقات ویمبلدون[۱] در ۱۹۸۱، ۱۹۸۳ و ۱۹۸۴ و سه بار متوالی نیز قهرمان انفرادی مسابقات تنیس آزاد امریکا از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ و بار دیگر در ۱۹۸۴ شد. در بازی تیمی دونفره بسیار خوب بود و دَه بار قهرمان گراند اسلم[۲] شد که هفت بار آن با مشارکت پیتر فلمینگ[۳] بود. پس از تام گالیکسون[۴] در سپتامبر ۱۹۹۹ کاپیتان تیم جام دیویس[۵] امریکا شد. پس از کناره‌گیری از ورزش قهرمانی، گزارشگر تنیس برای تلویزیون شد و صراحت لهجه‌اش برای او مجبوبیت بسیار در اروپا و امریکا در پی داشت. از مهم‌ترین افتخارات اوست: قهرمانی دونفرۀ ویمبلدون در ۱۹۷۹، ۱۹۸۱، ۱۹۸۳ـ۱۹۸۴، ۱۹۹۲؛ قهرمانی دونفرۀ تنیس آزاد امریکا در ۱۹۷۹، ۱۹۸۱، ۱۹۸۳، ۱۹۸۹؛ قهرمانی مسابقات دونفرۀ مختلط آزاد فرانسه در ۱۹۷۷؛ قهرمانی انفرادی جایزۀ بزرگ اساتید[۶] در ۱۹۷۹، ۱۹۸۴، ۱۹۸۵ و قهرمانی دونفرۀ این مسابقات در ۱۸۵۰ و ۱۹۷۹.