مک لیود، جان (۱۸۷۶ـ۱۹۳۵)
مَکْ‌‌لِئود، جان (۱۸۷۶ـ۱۹۳۵)(Macleod, John)
| جان مک لیود John Macleod | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۶م |
| درگذشت | ۱۹۳۵م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | بیوشیمی در دانشگاه لایپزیگ |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیولوژیست |
| گروه مقاله | زیست شناسی |
| جوایز و افتخارات | نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۲۳) |
فیزیولوژیست اسکاتلندی. جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۲۳ را با فردریک بنتینگ[۱]، به‌سبب نقششان در کشف و جداسازی انسولین[۲] دریافت کرد. انسولین هورمونی[۳] است که از لوزالمعده[۴] ترشح می‌شود و غلظت گلوکز[۵] (قند) خون را کاهش می‌دهد. با کشف انسولین، استفاده از آن به‌منزلۀ درمان اصلی دیابت[۶] متداول شد. مک‌لئود در کلونی[۷] اسکاتلند زاده شد و در ۱۸۹۸، در دانشگاه ابردین[۸] به تحصیل پرداخت. سپس، در دانشگاه لایپزیگ زیست‌شیمی خواند و مقاله‌های متنوعی دربارۀ جنبه‌های زیست‌شیمیایی تنفس و سوخت و ساز[۹] کربوهیدرات[۱۰]ها نوشت. از ۱۹۱۸، استاد فیزیولوژی دانشگاه تورنتو[۱۱] شد. در همان زمان، از بنتینگ دعوت کرد تا در جست‌وجو برای یافتن هورمونی که در لوزالمعده ساخته می‌شود و قند خون را کاهش می‌دهد، با او و همکارش، چارلزِ بست[۱۲]، کار کند. این هورمون انسولین بود. در ۱۹۲۱، بنتینگ و بست برای نخستین‌بار آن را در آزمایشگاه مک‌لئود جداسازی کردند. مک‌لئود در آن زمان در مرخصی بود. از آن‌جا که بنتینگ و بست عضو انجمن فیزیولوژی امریکا[۱۳] نبودند، نتوانستند نتیجۀ پژوهش‌هایشان را در دسامبر ۱۹۲۱ به این انجمن عرضه کنند. مک‌لئود عضو این انجمن بود و با افزودن نام خود به مقاله در ۱۹۲۲ آن را با نام هر سه نفر چاپ کرد. بنتینگ با بخشیدن نیمی از جایزۀ خود به بست نارضایتی‌اش را نشان داد. مک‌لئود هم نیمی از جایزه خود را به کالیپ[۱۴] داد که انسولین را پس از کشف توصیف کرده بود.