میال، ریک

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
ریک میال
Rik Mayall
زادروز 1958م
ملیت بریتانیایی
شغل و تخصص اصلی بازیگر و نویسندۀ کمدی
آثار

برنامۀ تلویزیونی: کوین تروی بازرسی می‌کند (1981)؛ کمیک استریپ تقدیم می‌کند (1982)؛ کمدی موقعیت جوانان (1982)؛ پلید و پولدار و پرحرف (1987)؛ انتها (1991ـ  )؛ دولتمرد امروز (1988ـ1993) و مجموعۀ تلویزیونی بدهکار (1998)

فیلم‌ها: بیفت بمیر فرد (1991) و سر میویس دیویس را برایم بیاور (1998)
گروه مقاله سینما
ریک میال

میال، ریک (1958ـ  ) Mayall, Rik

بازیگر و نویسندۀ کمدی سینما. در اوایل دهۀ 1980 با چندین برنامۀ پرطرفدار[۱] تلویزیونی به شهرت رسید، از جمله: کوین تروی بازرسی می‌کند[۲] (1981) که در نقش آدم هالوی میدلندز، تک‌گویی‌های درخشانی ادا می‌کرد؛ کمیک استریپ تقدیم می‌کند[۳] (1982) که در آن با برخی از بازیگران کمدی خوش‌آتیۀ بریتانیا به ‌ویژه ادرین ادمندسن[۴] (1957ـ  ) هم‌بازی بود و این همکاری را در سراسر دوران حرفه‌ای خود ادامه داد؛ و کمدی موقعیت جوانان[۵] (1982) که دربارۀ زندگی دانشجویی بود. در اواخر دهۀ 1980 با ایفای نقش اَلن بسترد[۶]، سیاستمدار محافظه‌کار و فاسد، در مجموعۀ دولتمرد امروز[۷] (1988ـ1993) شخصیت دیگری را در تلویزیون ارائه داد. در نقش ریک در مجموعۀ جوانان با زیاده‌روی در ادای سریع جملات و استفاده از اسلپ‌استیک (کمدی بکوب‌بکوب)[۸]، شخصیتی رک و عجول را آفرید که در بیشتر آثار بعدی‌اش نیز دیده می‌شود، به‌ ویژه در برنامه‌های زیر: نقش یکی از «دو برادر خطرناک»، نمایش کمدی ثابتی که در نیمۀ دوم دهۀ 1980 در برنامۀ زندۀ شنبه[۹] و برنامۀ زندۀ جمعه‌شب[۱۰] با ادمندسن اجرا می‌کرد؛ نقش ریچارد ریچ[۱۱] در برنامۀ پلید و پولدار و پرحرف[۱۲] (1987)؛ و نقش ریچی ریچارد[۱۳] در انتها[۱۴] (1991ـ  ). برخی از فیلم‌های او عبارت‌اند از بیفت بمیر فرد[۱۵] (1991) و سر میویس دیویس را برایم بیاور[۱۶] (1998). میال همچنین در مجموعۀ تلویزیونی بدهکار[۱۷] (1998) بازی کرده است.



  1. cult
  2. Kevin Turvey Investigates
  3. The Comic Strip
  4. Adrian Edmondson
  5. The Young Ones
  6. B'Stard
  7. The New Statesman
  8. Slapstick
  9. Saturdy Live
  10. Friday Night Live
  11. Richard Rich
  12. Filthy, Rich and Cat flap
  13. Richie Richard
  14. Bottom
  15. Drop Dead Fred
  16. Bring Me the Head of Mavis Davis
  17. In the Red