میجر، جان (۱۹۴۳ش)
مِیْجِر، جان (۱۹۴۳ش)(Major, John)
| جان میجر John Major | |
|---|---|
| زادروز |
مرتون ۱۹۴۳ش |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سیاستمدار محافظه‌کار انگلیسی، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ نخست‌وزیر انگلستان. در ۱۹۸۹، به وزارت امور خارجه رسید و از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰ وزیر خزانه‌داری بود. در دورۀ نخست‌وزیری رویکرد وی به مسائل جامعۀ اروپا، با بروز شکاف‌هایی در داخل حزب محافظه‌کار در ۱۹۹۱، از استمرار باز ماند. میجر، به‌رغم نارضایی روزافزون مردم از مالیات سرانه، کاهش خدمات بهداشتی ملی و رکود در انتخابات سراسری آوریل ۱۹۹۲ به قدرت بازگشت. نحوۀ برخورد بعدی وی با رشته‌ای از بحران‌های داخلی به بروز تردید‌هایی دربارۀ توانایی او برای ادارۀ مؤثر کشور انجامید، اما از اقدام وی در زمینۀ به‌جریان انداختن ابتکار صلح مشترک انگلستان و ایرلند، دربارۀ اوضاع ایرلند شمالی در ۱۹۹۳، پشتیبانی کردند که به برقراری آتش‌بس عمومی در ۱۹۹۴ انجامید. در جبهۀ داخلی، شکست در انتخابات محلی و انتخابات پارلمان اروپا و استمرار چنددستگی در داخل حزب کارگر به استعفای ناگهانی و نمایشی او از رهبری حزب در ژوئن ۱۹۹۵ منجر شد که تلاشی نومیدانه برای اعادۀ یکپارچگی حزب بود. در ماه بعد، با اختلاف اندکی، بار دیگر به رهبری حزب انتخاب شد، اما پس از شکست در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ از رهبری حزب محافظه‌کار کناره گرفت. در مارس ۲۰۰۰ نیز اعلام کرد خود را از نمایندگی مجلس عوام بازنشسته خواهد کرد. جان میجر در مرتون[۱] واقع در جنوب غربی لندن به‌دنیا آمد. در ابتدا بانکدار بود تا این که در ۱۹۷۹ به نمایندگی حوزۀ هانتینگدون‌شر[۲] در پارلمان انتخاب شد و در ۱۹۸۷ به معاونت نایجل لوسن[۳]، وزیر دارایی، رسید. در ۱۹۸۹، طی شش ماه به وزارت امور خارجه پس از استعفای نایجل لوسن در ۱۹۸۷، به وزارت دارایی ارتقا یافت. در این مقام، در اکتبر ۱۹۹۰ انگلستان را به عضویت مکانیسم نرخ ارز[۴] اروپا درآورد. ماه بعد، پس از شروع رقابت‌ها بر سر رهبری حزب محافظه‌کار که در‌پی استعفای مارگارت تاچر درگرفته بود، بر مایکل هِسِلتاین[۵] و داگلاس هِرد[۶] پیروز شد و به نخست‌وزیری رسید. با این‌‌که در انتخابات سراسری ۱۹۹۲ به پیروزی دست یافت، بعدها با نارضایی فزایندۀ مردم از مجموعه‌ای از مسائل روبه‌رو شد، که عبارت بودند از خروج ناگهانی پوند انگلستان از سازوکار نرخ تبدیل ارز، برنامه‌های بستن معادن زغال‌سنگ، و فروش‌های قبلی جنگ‌افزار به عراق. از این گذشته، میجر مجبور بود با «بدبینان به اتحاد اروپا» در داخل حزب محافظه‌کار نیز برخورد کند؛ این افراد با هرگونه حرکتی، که از نظر آنان به‌منزلۀ واگذاری حاکمیت به بروکسل بود، شدیداً مخالفت می‌کردند. موفقیت او در مذاکرات مربوط به برقراری آتش‌بس در ایرلند شمالی در ۱۹۹۴ موقعیت او را بسیار بهبود بخشید، ولی با به تأخیر افتادن پیشرفت در مذاکرات صلح رویکرد محتاطانۀ وی به باد انتقاد گرفته شد.