شوماخر، میخاییل (۱۹۶۹)
شوماخِر، میخائیل (۱۹۶۹)(Schumacher, Michael)
اتومبیل‌ران آلمانی. شرکت در مسابقات اتومبیل‌رانی را با تیم جوانان مرسدس بنز[۱] آغاز کرد و در ۱۹۹۱ به تیم فرمول یک[۲] جردن[۳] پیوست، اما بلافاصله بنتون[۴] به جذب او پرداخت. در ۱۹۹۲ در بلژیک اولین‌بار قهرمان مسابقات جایزۀ بزرگ[۵] شد. بسیاری او را راننده‌ای با استعداد «مادرزاد» خوانده‌اند. او در ۱۹۹۴، ۱۹۹۵، ۲۰۰۰ قهرمان مسابقات فرمول یک رانندگان جهان هم شد. در پایان فصل ۱۹۹۵ به تیم فِرّاری[۶] پیوست. در جولای ۱۹۹۸ برای اولین‌بار جایزۀ بزرگ بریتانیا را به‌دست آورد و قراردادی به مبلغ ۱۰۰میلیون پوند با تیم ایتالیایی فراری تا ۲۰۰۲ امضا کرد. در پایان فصل ۲۰۰۰ در مجموع ۴۴بار قهرمان مسابقات جایزۀ بزرگ فرمول یک شد؛ در حالی که فقط آلن پراست[۷] ۵۱بار برندۀ آن‌ها شده است. در اکتبر سال ۲۰۰۰ اولین عنوان قهرمانی رانندگان را از ۱۹۷۹ تا به آن روز برای فراری کسب کرد. جایزۀ بزرگ فرمول یک ۱۴۵ مسابقه؛ جایزۀ بزرگ فرمول یک ۴۴بار؛ مجموع امتیازات جایزۀ بزرگ فرمول یک ۶۷۸ امتیاز را نیز به‌دست آورد. هیئت‌مدیرۀ فرمول یک در ۱۹۹۷ شوماخر را درپی تلاش برای بیرون‌انداختن ژاک ویلنوو[۸] از مسیر مسابقه در مسابقات قهرمانی رانندگان جهان در اسپانیا از عنوان دومی این مسابقات محروم کرد. در مه ۱۹۹۹ توانست رکورد بیشترین دفعات پیروزی یک رانندۀ فراری را بشکند. ولی در جولای همان سال امیدش به پیروزی در مسابقات قهرمانی رانندگان جهان پس از این که پایش در مسابقات جایزۀ بزرگ انگلیس در سیلورستون[۹] شکست نقش بر آب شد.