میرزا حبیب خراسانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

میرزا حبیب خراسانی (مشهد ۱۲۶۶ـ۱۳۲۷ق)

شاعر، صوفی و عالم دینی ایرانی. نوۀ میرزا محمدمهدی مشهدی، معروف به شهید ثالث ( ـ۱۲۱۷ق)، و از نوادگان شاه نعمت‌الله ولی بود. برای تکمیل تحصیلاتش دوبار به عتبات عراق رفت و از محضر استادانی چون آقاعابد دربندی، میرزا حبیب‌الله رشتی و میرزا حسن شیرازی بهره برد و زبان فرانسه را نیز آموخت. میرزا حبیب در مشهد امام جماعت، مدرس و رئیس امور روحانیان بود و در امور دینی و شرعی فعالیت می‌کرد. در میان مردم محبوبیت بسیار داشت. به فارسی و عربی شعر می‌گفت. از آثارش: دیوان اشعار (تهران، ۱۳۳۵ش)؛ منظومۀ گنج گهر (مشهد، ۱۳۲۹ش).