میناموتو
میناموتو (Minamoto)
(نیز موسوم به نام چینی گِنجی[۱]) خاندان نظامی باکوفو[۲] یا شوگونات[۳] در ژاپن. در دورۀ شوگونات‌ها زمین‌داران بزرگ ژاپنی حدود ۷۰۰ سال بر کشور حکومت کردند. کرسی آنان در کاماکورا[۴]، نزدیک توکیو[۵]ی کنونی، قرار داشت. پس از درگذشت میناموتو یوریتومو[۶] (۱۱۴۷ـ۱۱۹۹م)، نخستین شوگونات، قدرت واقعی از سوی نایب‌السلطنه بر شوگونات اعمال می‌شد. در دورۀ کاماکورا (۱۱۹۲ـ۱۳۳۳م) نایب‌السلطنه‌ها از خاندان هوجو[۷]، شاخه‌ای از تایرا[۸]، بودند. میناموتوها ادعا می‌کردند که از اعقاب یکی از امپراتوران ژاپن در قرن ۹ هستند. طی قرن‌های ۱۱ و ۱۲م خاندان میناموتو و تایرا بر سر قدرت در دربار و کشور رقابت داشتند. در ۱۱۸۵م خاندان میناموتو توفیق یافت و میناموتو یوریتومو با نادیده‌گرفتن حاکمیت امپراتور ژاپن در کشور، نهادهای ایالتی و ناحیه‌ای با نام شوگو را تأسیس کرد، که اختیارات اجرایی داشتند. او در ۱۱۹۲م برای ریاست و ادارۀ این نهادهای محلی لقب فرماندۀ کل گرفت. آموزه‌های ذِن[۹] و مجسمه‌های بودایی در دورۀ شوگونات‌ها شکوفا شد.