ناتوانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ناتوانی (disability)
ضعف فرد در انجام کارهای روزمرۀ زندگی، به‌حدی که گاهی برای انجام این کارها نیاز به کمک پیدا کند. شایع‌ترین علت ناتوانی در بالغان کاهش تحرک است. در ۱۹۸۸، تقریباً ۴.۵ میلیون نفر در انگلستان دچار این مشکل بودند. ناتوانی‌هایِ شایع عبارت‌اند از ناتوانی در شنوایی، ناتوانی در مراقبت‌ فردی[۱]، ناتوانی در استفادۀ صحیح از دست‌ها، و بی‌اختیاری[۲] در کنترل ادرار یا مدفوع. ناتوانی‌ها غالباً ناشی از بیماری‌های ناتوان‌‌‌کننده‌ای مثل التهاب مفاصل[۳] یا سکتۀ مغزی[۴]اند. جراحت‌ها هم دستۀ بزرگی از علل بروز این عارضه‌اند. در کودکان، اشکال دیگری از ناتوانی دیده می‌شود که عبارت‌اند از ناتوانیِ رشدی[۵]، یعنی دست‌نیافتن به سطح طبیعی در بعضی از جنبه‌های رفتاری در دوران شیر‌خوارگی[۶]، کودکی و نوجوانی[۷]؛ و ناتوانی یادگیری[۸] در کودکانی با بهرۀ هوشی طبیعی، یعنی اختلال در یکی از مهارت‌های شناختی اصلی، از‌قبیل حرف‌زدن، خواندن، نوشتن یا محاسبه‌کردن.

 


  1. personal care
  2. incontinence
  3. arthritis
  4. stroke
  5. developmental disability
  6. infancy
  7. adolescence
  8. learning disability