نبرد ام درمان
نبرد اُمِّ‌دُرمان
پیروزی نیروهای انگلیسی و مصری، به فرماندهی ژنرال هوریِشیو کیچنر[۱]، بر قبایل (دراویش) سودانی به سرکردگی خلیفه عبدالله التعائِشی در ۲ سپتامبر ۱۸۹۸. خلیفه فراری شد، اما نیروهای انگلیسی و مصری او را تعقیب کردند و در نبردی به‌قتل رساندند. او جانشین مهدی سورانی بود، که قبایل سودانی را علیه حاکمیت مصر شورانیده و به‌تدریج به فرمانروای غیررسمی جنوب سودان تبدیل شده بود. نیروی اعزامی انگلستان برای سرکوبی مهدی محمد احمد به‌آرامی در امتداد رود نیل پیشروی کرد و با احداث خط آهنی تدارکاتی مسیر تند رودخانه‌ها را دور زد. در سپتامبر ۱۸۹۸ واحد اعزامی مرکب از ۸۲۰۰ نفر انگلیسی و ۱۷هزار نفر مصری و سودانی در منطقه‌ای هلالی‌شکل در شمال امّ‌دُرمان (در ۱۶۰۰ کیلومتری جنوب قاهره)، پایگاه خلیفه، مستقر شد. در ۲ سپتامبر حدود ۵۰هزار نفر از دراویش به نیروهای انگلیسی حمله کردند و تعداد اندکی از آنان توانستند تا ۱۷۰متری خطوط مقدم نیروهای انگلیسی پیشروی کنند، اما در این حمله حدود ۱۰هزار نفر از دراویش از پای درآمدند. ژنرال کیچنر غافل از عمده قوای دراویش و به تصور پایان جنگ دستور پیشروی نیروهای خودی را به امّ‌دورمان صادر کرد. با پیشروی ستون نظامی انگلیسی‌ها، حدود ۲۰هزار نفر از دراویش از پشت به نیروهای زیر فرمان ژنرال هکتور مک‌دونالد[۲]، معروف به مک جنگ‌آور[۳]، حمله کردند. ژنرال مک‌دونالد با چرخش نیروهای تحت فرمانش با دراویش درگیر شد؛ بسیاری از دراویش کشته و بقیه نیز تارومار شدند. در پایان نبرد معلوم شد که برای هریک از سربازان ژنرال مک‌دونالد روی هم رفته بیش از دو گلوله در خشاب باقی نمانده بود.