نجم، احمد فواد (۱۹۲۹)
نَجم، احمد فُؤاد (۱۹۲۹)
شاعر مصری. به‌خاطر دفاع سرسختانه از حقوق فقیران و محرومان کشورش، برابر دستگاه حکومتی ایستاد و بارها به زندان افتاد. پس از جنگ ژوئن ۱۹۶۷، نجم و یار غارش، شیخ امام، خوانندۀ نامدار نابینا، شیوۀ نیمه‌پنهان پخش شعر انقلابی (استفاده از نوار یا انتشار در خارج از مصر) را رها کردند و پیام خود را بی‌واسطه به مردم رساندند. از آن پس نیز نجم متناوباً زندانی یا متواری بوده، اما سروده‌های به یادماندنی‌اش همچنان در حکم نبض سیاسی مردم مصر بود. از مشهورترین آثارش: دیار من و محبوبه‌ام (۱۹۷۳)؛ نغمه‌های عشق و زندگی (۱۹۷۸)؛ دیرزی ای مصر (۱۹۷۹)؛ صندوق دنیا (۱۹۸۵).