نسی ء
نسي‌ء
(بر وزن وسیع، در لغت به‌معنای تأخیر، چیزی را از جای خود راندن، جابه‌جا‌کردن) اصطلاحی در تاریخ عرب جاهلی به‌معنای سنتی نزد عرب جاهلی، که چون ماه‌های حرام می‌رسید و از سویی هم می‌خواستند جنگ خود را ادامه دهند و هم حرمت ماه‌های حرام را نگه دارند، این ماه‌ها را پس و پیش می‌کردند تا در جنگشان وقفه نیفتد. خداوند در قرآن (توبه، ۳۶ و ۳۷) از این عمل نهی کرده و فرموده که شمار دوازده ماه سال و چهار ماه حرام نزد خداوند یکسان است و نسیء فزونی در کفر و مایۀ تباهی کافران است.