نظریه حالت پایا
نظریۀ حالت پایا (steady-state theory)
در اخترشناسی، نظریۀ رقیب مهبانگ[۱]. بنابه این نظریه، عالم بی آنکه خاستگاهی داشته باشد، بهعلت تولید بیوقفۀ مادۀ جدید در سراسر عالم در حال انبساط است. این نظریه را هرمان بوندی[۲]، تامس گولد[۳] و فِرد هویل[۴] در ۱۹۴۸ مطرح کردند. در ۱۹۶۵، با کشف تابش زمینۀ کیهانی[۵]، تابش بهجامانده از زمان شکلگیری عالم، ضربۀ سختی به اعتبار این نظریه وارد شد. اکنون تقریباً آن را مردود میشمارند.