نفعی عمربیگ

نَفْعی عمربیگ (۹۸۰ـ استانبول ۱۰۴۴ق)

فرزند عبدالله؛ صوفی و شاعر ترک عثمانی. زبان‌های فارسی و عربی را به‌خوبی می‌دانست. در دورۀ پادشاهی احمد عثمانی اول به استانبول رفت و هم‌صحبت و مداح مراد چهارم عثمانی شد. مرید صبوحی احمد دده ( ـ ۱۰۵۷ق)، از مشایخ مولویی، بود. در سرایندگی از عرفی شیرازی پیروی می‌کرد. او در هجوسرایی مهارت داشت و سرانجام به‌سبب هجو بهرام پاشا، وزیر عثمانی، مراد چهارم فرمان به قتل او داد و پس از کشتن وی، پیکرش را به دریا انداختند. از آثارش: دیوان فارسی که به‌کوشش محمد آتالای چاپ شده است (ارزروم، ۲۰۰۰)؛ دیوان ترکی (قاهره، ۱۲۵۲ق)؛ قصیدۀ بلند تحفةالعشاق به فارسی.