نمیری
نُمَیری
قبیلۀ عرب عدنانی، از نسل مضر بن نزار، از اعقاب بکربن هوازن، از فرزندان نمیر بن عامر بن صعصعه و از قبایل بزرگ عرب جاهلی. این قبیله به‌لحاظ کثرت و قدرت، از جمرات عرب، یعنی آن دسته از طوایف عرب بود که با دیگر طوایف عرب نمی‌آمیخت. اینان پیش از اسلام در نجد به‌سر می‌بردند و پس از آن به قسمت علیای فرات و اطراف حران قدیم مهاجرت کردند. نمیریان بعدها تابع دولت بنی‌حمدان شدند. در خلافت معتز عباسی، سپاهیان خلیفه به نمیریان در جزیرۀ فراتیه تاختند و بسیاری از آنان را کشتند. اعقاب این مردم به‌تدریج جایگاه سابق خود را به‌دست آوردند. خاندان حکومتگر آب وثاب از نمیریان، در قرون ۷ـ۸ق، حکومت ناحیۀ حران را در دست داشت. بعضی از نمیریان در ایران به‌سر می‌بردند. مولانا محمدشریف از خوشنویسان و حکاکان ماهر دورۀ صفویه از نمیریان بود.