نهضت آزادی ایران در خارج از کشور
نهضت آزادی ایران در خارج از کشور
نام سازمانی مخالفِ رژیم پهلوی در خارج از ایران، تشکیل شده از اوایل ۱۳۴۱ش به‌همت دکتر علی شریعتی در پاریس. وی با مشورت و کمک پرویز امین، متنی را به‌عنوان اساس کار و سیاست‌های نهضت تهیه و تدوین کرد و پس از تصویب ابراهیم یزدی، مصطفی چمران و صادق قطب‌زاده در امریکا، برای مهندس مهدی بازرگان، رهبر نهضت آزادی در ایران، ارسال شد. در این گزارش وضعیت و مناسبات نیروهای سیاسی خارج از کشور و سیاست هستۀ جدید تشکیل‌شدۀ نهضت در خارجِ کشور، در قبال آن‌ها شرح داده شده بود. بازرگان و رهبران نهضت آزادی در داخل کشور، خط مشی و عملکرد آنان را تأیید کرد. این تشکل رفته‌رفته در مقابل جبهۀ ملّی سوم و سازمان کنفدراسیون شروع به جذب دانشجویان و نیروهای مسلمان و سازماندهی و آموزش آنان نمود و با انتشار بیانیه‌ها و نشریات متعدد، فضای سیاسی خارج کشور را به‌صورت فضایی مبارز و مذهبی درآورد. تا زمان ظهور سازمان مجاهدین خلق در ایران، نهضت آزادی ایران در خارج از کشور مهم‌ترین هستۀ رادیکال مذهبی برعلیه رژیم پهلوی به‌شمار می‌رفت. فعالیت این گروه تا میانۀ دهۀ ۱۳۵۰ش ادامه داشت و سپس به جریان عمومی انقلاب در داخل کشور و پذیرش رهبری امام خمینی (ره) در انقلاب اسلامی انجامید.