نود (عهد عتیق)(Nod)
(در عبری بهمعنی «فرار») در عهد عتیق[۱]، سرزمینی که قائن/قابیل[۲] پس از آنکه مغضوب خداوند شد به آنجا گریخت (پیدایش ۱۶:۴).
