نگوین وان تیو (۱۹۲۳)
نِگویِن وان تیو (۱۹۲۳)(Nguyen Van Thieu)
از نظامیان و رهبران سیاسی ویتنام (جنوبی). در ۱۹۶۳، در مقام رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری ویتنام[۱] (ویتنام جنوبی)، رهبری کودتایی برضد نگو دین دیم[۲] را برعهده گرفت. در ۱۹۶۴، به معاونت نخست‌وزیر و وزارت دفاع رسید و در ۱۹۶۵ ریاست دولت را عهده‌دار شد. وان تیو در ۱۹۶۷، با تشدید جنگ برضد ویت‌کنگ[۳]ها، به ریاست جمهوری ویتنام رسید و در اوایل ۱۹۷۳ با امضای پیمان صلحی رسماً به جنگ پایان داد. ولی جنگ میان شمال و جنوب تا زمان پیروزی کمونیست‌ها در ۱۹۷۵ و سقوط سایگون[۴] (شهر هوشی‌‌مین[۵] کنونی) ادامه یافت و وان‌تیو نخست به تایوان و سپس به انگلستان پناهنده شد. وان‌تیو در نین توئان[۶] متولد شد و در مدرسۀ کاتولیک‌ها و آکادمی نظامی ملی، واقع در هوئه[۷]، تحصیل کرد، و در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ وارد ارتش شد.