نیروی محرک الکتریکی
نیروی مُحَرّک الکتریکی (electromotive force)
(یا: ای‌اِم‌اِف) در تعریف عام، ولتاژ ایجاد شده از طریق باتری یا مولد برق[۱]، در مدار الکتریکی[۲]. بنا‌به تعریف دقیق‌تر، مقدار انرژی‌ای است که چشمۀ مولد برق برای هر واحد بار الکتریکی[۳] تأمین می‌کند تا آن را در مدار به گردش در‌آورد. یکای نیروی محرک الکتریکی، ولت[۴] است. هر چشمۀ انرژی خارجی، مثل باتری، می‌تواند بین دو نقطه از یک جسم اختلاف بار الکتریکی پدید آورد. این امر الکترون‌ها را به‌حرکت درمی‌آورد و در این صورت، در یک نقطۀ مدار فزونی الکترون، و در نقطه‌ای دیگر کاستی الکترون به‌وجود می‌آید. این اختلاف بار را به‌صورت انرژی پتانسیل[۵] الکتریکی، یا نیروی محرک الکتریکی (emf)، ذخیره می‌کنند. نیروی محرک الکتریکی باعث عبور جریان در مدار می‌شود.