نیروی هسته ای قوی
نیروی هسته‌ای قوی (strong nuclear force)
یکی از چهار نیروی بنیادی[۱] طبیعت. سه نیروی دیگر عبارت‌اند از نیروی گرانشی[۲] یا گرانی[۳]، نیروی الکترومغناطیسی[۴]، و نیروی هسته‌ای ضعیف[۵]. نیروی هسته‌ای قوی را نخستین‌بار فیزیک‌دان ژاپنی، هیدکی یوکاوا[۶]، در ۱۹۳۵ توصیف کرد. این نیرو از همۀ نیروهای دیگر قوی‌تر است، و اثرگذاری آن محدود به فواصل بسیار کوتاه درون هسته‌های اتمی، از مرتبۀ ۱۳-۱۰ سانتی‌متر، است. این نیرو کوارک[۷]ها را به‌صورت هادرون[۸] در کنار هم نگه‌می‌دارد و موجب بستگی بین پروتون[۹]ها و نوترون[۱۰]ها در هستۀ اتم می‌شود. ذرۀ حامل نیروی هسته‌ای قوی را گلوئون[۱۱] می‌نامند. گلوئون‌ها بر هشت نوع‌اند. جرم و بار همۀ آن‌ها صفر است.