نیشابوری، ابوعبدالله محمد بن عبدالله (۳۲۱ـ ۴۰۵ق)

محدث و مورخ ایرانی، از اهالی نیشابور. برای کسب علم به عراق، حجاز و ماوراءالنهر سفر کرد. گاهی نیز به‌عنوان سفیر بین دربار سامانیان و آل بویه رفت‌و‌آمد داشت و چندی هم وزارت ابونصر عتبی را عهده‌دار بود و مدتی نیز قاضی جرجان گردید. او دارای تألیفاتی است که ازجمله آن‌ها تاریخ علمای نیشابور در ۸ جلد است. عبدالغافر فارسی، ادامۀ کتاب را تا ۵۱۸ق آورده و ذهبی (۶۷۳ـ۷۴۸ق) نیز خلاصه‌ای از آن را نوشته است.