نیوو، ایپولیتو (۱۸۳۱ـ۱۸۶۱)

ایپولیتو نیوو

نیِوو، ایپّولیتو (۱۸۳۱ـ۱۸۶۱)(Nievo, Ippolito)

شاعر و رمان‌نویس وطن‌پرست ایتالیایی. اشعار اولیه‌اش یادآور سروده‌های جوستی و پراتی، شاعران ایتالیایی، است (شعرها، ۱۸۵۴؛ شب‌تاب‌ها، ۱۸۵۸). آثار دیگرش عبارت‌اند از دو تراژدی (اسپارتاکو و کاپوآنی) و داستان‌های کوتاه (به‌ویژه ایل وارمو، ۱۸۵۶). اما شهرت نیوو به‌سبب رمان‌های اوست (فرشتۀ نیکوکاری، ۱۸۵۵؛ کنتِ شبان، ۱۸۵۷ و از همه مهم‌تر اعترافات یک ایتالیایی، ۱۸۶۷). اعترافات، که به شرح ظهور روح ملی از میان انحطاط قرن ۱۸ می‌پردازد، با دیدگاه اخلاقی‌اش یادآور مانذزونی، رمان‌نویس ایتالیایی، است. شخصیت‌پردازی و داستان استادانه و بذله‌آمیزش، به‌رغم گریز از موضوع، آن را در شمار یکی از مشهورترین رمان‌های عصر قرار می‌دهد.

 

---