هال، اسف (۱۸۲۹ـ۱۹۰۷)
هال، اَسَف (۱۸۲۹ـ۱۹۰۷)(Hall, Asaph)
اخترشناس امریکایی. در ۱۸۷۷، دو قمر مریخ[۱]، دیموس[۲] و فوبوس[۳]، را کشف کرد. مدار قمرهای سایر سیاره[۴]ها و ستاره‌های دوگانه[۵]، چرخش زحل[۶]، و جرم مریخ[۷] را مشخص کرد. در ۱۸۷۵، مسئول تلسکوپی ۶۶سانتی‌متری شد که در زمان خود بزرگ‌ترین تلسکوپ بازتابی جهان بود. به لکۀ سفیدی روی زحل پی‌برد و از آن به‌منزلۀ علامتی برای تعیین دورۀ تناوب چرخش سیاره استفاده کرد. در ۱۸۸۴، نشان داد که موقعیت مدار بیضی‌شکل قمر زحل، هیپرئون، حدود بیست درجه در هر سال رُجعت دارد. همچنین اختلاف‌منظرهای ستاره‌ای[۸] و موقعیت ستاره‌ها در خوشۀ پروین[۹] را بررسی کرد. در گوشنِ کنتیکت[۱۰] زاده شد. در ۱۶سالگی شاگرد نجار بود و چندی بعد در کالج مرکزی[۱۱]، در مک گروویل[۱۲] نیویورک، ثبت‌نام کرد. در ۱۸۵۶، شغلی در رصدخانۀ کالج هاروارد[۱۳] در کیمبریجِ ماساچوست به‌دست آورد و در این‌جا مهارتش را در محاسبۀ مدار[۱۴]ها نشان داد. در ۱۸۶۲، دستیار اخترشناس رصدخانۀ نیروی دریایی ایالات متحده[۱۵] در واشینگتن شد و در همان سال، به مقام استادی آن‌جا رسید.