هالس، راسل (۱۹۵۰)
هالْس، راسِل (۱۹۵۰)(Hulse, Russell)
فیزیک‌دان و رادیواخترشناس امریکایی. به همراه جوزف تیلور[۱]، به‌سبب کشف نوع جدیدی از تپ اختر[۲]ها، با نام تپ اختر دوتایی[۳]، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۳ دست یافت. این تپ اختر همدمی[۴] نامرئی دارد که با تابش امواج گرانشی[۵] در مداری دور آن گردش می‌کند. این امواج در نظریۀ نسبیت عام[۶] اینشتین پیش‌بینی شده بودند، اما کشف راسل اولین تأیید تجربی این امر بود. هالس و تیلور این تپ اختر را در ۱۹۷۴ و هنگامی کشف کردند که هالس دانشجوی دورۀ تحصیلات تکمیلی دانشگاه ماساچوست، در آمرست[۷] ایالات متحد امریکا، بود و زیر نظر تیلور کار می‌کرد. این دو اخترشناس تغییرات منظم کوچکی را در بازه‌های بین تپ[۸]های رادیویی گسیل‌شده از تپ اختری با نام PSR ۱۹۱۳ + ۱۶ آشکارسازی کردند. این تغییر به‌سبب آن بود که تپ اختر در مداری دور جسمی دیگر در گردش بود. به‌علاوه، تپ‌ها منظماً کُند می‌شدند و هرسال به اندازۀ ۷۵ میکروثانیه از دورۀ آن‌ها کاسته می‌شد. این امر به‌سبب اتلاف انرژی براثر گسیل امواج گرانشی بود. در ۱۹۷۷، هالس به آزمایشگاه فیزیک پلاسما[۹]ی دانشگاه پرینستون[۱۰]، در نیوجرسی[۱۱]، پیوست تا در زمینۀ مدل‌های رایانه‌ای طرز رفتار پلاسماها، گازهای یونیدۀ بسیار داغ، تحت تأثیر میدان‌های مغناطیسی قوی[۱۲] تحقیق کند.