هاگینز، چارلز برنتون (۱۹۰۱ـ۱۹۹۷)
هاگینْز، چارلز برِنتون (۱۹۰۱ـ۱۹۹۷)(Huggins, Charles Brenton)
پزشک امریکایی، زادۀ کانادا. در ۱۹۶۶، به‌سبب تحقیق در زمینۀ درمان هورمونی سرطان پروستات[۱] برندۀ جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد. این جایزه مشترکاً به او و پیتون راوس[۲] اعطا شد که ویروس‌های محرک تومور را کشف کرده بود. هاگینز به درمان هورمونی سرطان‌های دستگاه ادراری تناسلی[۳] مردان، مخصوصاً پروستات، علاقه‌مند بود. پروستات غده‌ای در مردان است که ابتدای پیشابراه را دربرمی‌گیرد. او فرض کرد که هورمون‌های جنسی نقش مهمی در فعالیت پروستات دارند و حذف یا خنثی‌کردن آن‌ها ممکن است بر سرطان مؤثر باشد. در ۱۹۴۱، او و همکارانش گزارش مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را منتشر کردند که در آن‌ها، سرطان پروستات با اخته‌کردن[۴] بیمار، تجویز هورمون جنسی زنانۀ، استروژن یا هردوی این روش‌ها درمان شده بود. حتی در مواردی که درگیری شدید استخوان وجود داشت، نتایج بسیار رضایت‌بخش بودند. این روش درمان به‌حدی مفید بود که جراحان سراسر دنیا آن را پذیرفتند. هاگینز تحقیقاتش را گسترش داد و این فرضیه را مطرح کرد که برخی از انواع سرطان نیز ممکن است به هورمون‌درمانی جواب دهند. هاگینز در هالیفاکس[۵]، واقع در نووا اسکوتیا[۶]یِ کانادا، زاده شد و در ۱۹۳۶، استاد جراحی دانشگاه شیکاگو شد.