هردر، یوهان گوتفرید فون (۱۷۴۴ـ۱۸۰۳)
هِرْدِر، یوهان گوتْفرید فون (۱۷۴۴ـ۱۸۰۳)(Herder, Johann Gottfried von)
فیلسوف، مورخ و منتقد ادبی آلمانی. از چهره‌های برجستۀ جنبش رمانتیسم آلمان بود که در مطالعات تاریخی و زبان نقشی مهم داشت. در کونیگسبرگ[۱] با کانت و هامان[۲] آشنا شد و به مطالعۀ الهیات رو آورد و در ۱۷۶۴، پس از فراغت از تحصیل، در کلیسای جامع ریگا[۳]، منصبی برای تدریس به‌دست آورد. در ۱۷۶۹، پس از استعفا از سمتش به سفر پرداخت و در ۱۷۷۱ در بوکبرگ[۴] واعظ دربار شد. در این دوره با گوته باب آشنایی گشود و عقایدش دربارۀ ماهیت شعر و زبان بر گوته تأثیر عمیقی نهاد. با استفاده از دوستی با گوته در ۱۷۷۶ به ریاست روحانیت لوتری وایمار[۵] رسید و بقیۀ عمرش را در آن‌جا گذراند. هردر دربارۀ منشأ انسان، فولکلور، اسطوره‌شناسی و شعر به پژوهش پرداخت. با دیدگاه‌های رایج در عصر خود دربارۀ عقل، اراده، میل، عواطف و غیره مخالف بود و بر وحدت شخص به عنوان فاعل تأکید داشت. او از نخستین فیلسوفانی بود که پیوند فشردۀ میان تعقل و زبان را نشان داد و اندیشیدن را نطق درونی دانست. مهم‌ترین اثر او تأملاتی دربارۀ فلسفۀ تاریخ انسان[۶] (۱۷۸۴ـ۱۷۹۱) است.