هرگوبیند
هَرگوبینْد (۱۵۹۵ـ۱۶۴۴)(Hargobind)
(یا: هرگوویند؛ ملقب به «گوروی جنگجو[۱]») پیشوای دینی هندی، و گوروی[۲] (معلم) ششم دین سیک[۳] از ۱۶۰۶ تا ۱۶۴۴. سیک‌ها را به کسب مهارت‌های نظامی برای رویارویی با سرکوب فزاینده تشویق کرد و هم رهبر روحانی و هم فرماندۀ ارتش کار‌آمد و پیروز سیک‌ها شد. در عید دیوالی[۴]، سیک‌ها خاطره آزاد شدن او را از زندان گرامی می‌شمارند و جشن می‌گیرند. اَرجَن[۵]، پدر و سلف هرگوبیند، به‌سبب امتناع از گرویدن به اسلام کشته شده بود. او بود که به پسرش سفارش کرده بود «سراپا مسلح بر تخت بنشیند». چون امپراتوری مغولی هند به سرکوب سیک‌ها ادامه داد، هرگوبیند پی برد که برای حفظ خود باید آمادۀ جنگ باشند. هرگوبیند به هنگام انتصابش به مقام گورویی دو شمشیر بر کمر بست، یکی به نشانۀ قدرت معنوی خداوند و دیگری به علامت قدرت مادی لازم برای حفظ سیک‌ها و آزادی آنان در پیروی از دین خود. به روایت سیک‌ها، گورو هرگوبیند به‌سبب خودداری از پرداخت جزیه به امپراتور زندانی شد. وقتی امپراتور فرمان آزادی‌اش را صادر کرد، او نپذیرفت تا ۵۲ امیر بی‌گناه هندو که آنان هم زندانی بودند آزاد شوند. امپراتور نیز به یک شرط موافقت کرد که فقط آن زندانیانی که می‌توانستند به قبای گورو دست بیاویزند آزاد شوند. دالان زندان تنگ بود و گمان می‌کردند بیش از چند نفر نتوانند با هم از آن عبور کنند؛ ولی گورو هرگوبیند با شرابه‌های درازی که برای قبای خود درست کرد همۀ ۵۲ زندانی را با خود از زندان بیرون برد. این حکایت را برای کودکان سیک نقل می‌کنند تا اهمیت دفاع از دین و ایستادگی در برابر سرکوب را نشان دهند. پس از مرگ هرگوبیند، هَر رای[۶] نوۀ چهارده‌ساله جانشین او شد.