هریسون، راس گرنویل (۱۸۷۰ـ۱۹۵۹)
هَریسون، راس گِرَنْویل (۱۸۷۰ـ۱۹۵۹)(Harrison, Ross Granville)
زیست‌شناس امریکایی. برای نخستین‌بار موفق به کشت بافت‌های بدن جانوران در محیط آزمایشگاهی شد و از پیش‌گامان پیوند اعضا بود. در جرمن‌تاون[۱]، واقع در پنسیلوانیا، زاده شد و در ۱۸۹۴ از دانشگاه جان هاپکینز[۲] دکترای جانورشناسی گرفت. در ۱۸۹۹، از دانشگاه بُن[۳] دکترای پزشکی گرفت، ولی هیچ‌گاه مشغول طبابت نشد. پس از تدریس در کالج برین ماور[۴] و جان هاپکینز، در دانشگاه ییل[۵] به تدریس کالبدشناسی تطبیقی پرداخت (۱۹۰۷) و تا آخر عمر در این دانشگاه ماند. از پیش‌گامان رویان‌شناسی تجربی بود و روشی برای کشت بافت ابداع کرد. او توانست بافت‌های بدن نوزاد قورباغه را کشت دهد و مشاهده کرد که در محیط کشت، رشته‌های عصبی رشد می‌کنند. این آزمایش‌ها نقش مهمی در پیشرفت فیزیولوژی اعصاب و عصب‌شناسی داشتند. او همچنین وسایلی برای پیوند بافت ابداع کرد و با پیوند بافت‌های رویانی نکات مهمی را دربارۀ چگونگی تکامل رویان کشف کرد. هریسون پس از بازنشستگی به ریاست شورای پژوهش‌های ملی[۶] انتخاب شد (۱۹۳۸ـ۱۹۴۶).