هزج

هَزَج

(در لغت به‌معنی آواز تندر) اصطلاحی در عروض. از بحرهای عروضی که از تکرارِ رکن «مفاعیلن» و زحاف‌های آن پدید آید. ازجمله زحاف‌های این بحرند: قَبْض، کَفّ، قَصْر، حَذف، شَترْ، هَتَم، خَرْم، سَبْغ. برخی از رایج‌ترین وزن‌های این بحر عبارت‌اند از ۱. مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن: اگر آن ترک شیرازی به‌دست آرد دل ما را/به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را (حافظ)؛ ۲. مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل (یا فعولن): اگر غم را چو آتش دود بودی/جهان تاریک بودی جاودانه (شهید بلخی).