هفت شهر عشق
هفت شهر عشق
اصطلاحی در عرفان، به معنی منازل سلوک و مراحل کمال صوفیان. عدد هفت، از دیرباز مورد توجه خاصّ اقوام و ملل بوده و در ادبیات و عرفان ایرانی نیز فراوان به‌کار رفته است. این اصطلاح در منطق‌الطیر عطار به‌کار گرفته شده است. چنان‌که گروهی پرندگان برای یافتن پادشاهی سفری رمزگونه به سوی کوه قاف آغاز می‌کنند. هُدهُد، پیشوای پرندگان، منازل سفر عشق را، که همان هفت شهر عشق است، برای دیگر پرندگان شرح می‌دهد. آن مراحل عبارت‌اند از طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت، و فنا. پس از طی این هفت شهر، راه کوشش به‌پایان می‌رسد و دیگر هرچه هست جذبه و کشش و استغراق قطره در دریای بی‌پایان حضرت حق است.