همایون اسفراینی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

هُمایون اِسفَرایِنی ( ـ۹۰۲ق)

شاعر ایرانی. اصلش از سادات سمرقند بود. در آغاز جوانی به تبریز رفت و به دربار یعقوب‌بیگ آق‌قویونلو راه یافت و شاه او را خسرو کوچک می‌خواند. سرانجام از عشقی که به آن گرفتار آمده بود دیوانه شد. اشعار او ساده و روان و متضمن طرزی نو است. دیوان وی کمابیش حدود ۲هزار بیت دارد.