هو
هو
(در لغت ضمیری است که بر غائب دلالت می‌کند) اصطلاحی عرفانی به‌معنیِ غیبی که به شهود درنمی‌آید، و ادراک حسّیِ آن ممکن نیست. گاه نیز، همین لفظ را اشاره به ذات حضرت حق دانسته‌اند. مورد دوم اگرچه خاص‌تر است، اما معنای رایج‌تر این کلمه است. بسیاری کسان در آغاز کتابت یا سخن یا در ذکر، «هو» و «یاهو» به‌کار می‌برند که جانشین «الله» یا «یاالله» است.