هوا چرخ
هَوا‌چَرخ (autogiro)
وسیلۀ نقلیه‌ای سنگین‌تر از هوا که با استفاده از بالی چرخان یا پروانه در هوا نگه داشته می‌شود. یک هوانورد اسپانیایی، با نام خوان دِ لا سیروا[۱]، نخستین هواچرخ را در ۱۹۲۳ با موفقیت طراحی کرد. بالِ گردندۀ هواچرخ فقط نیروی بالابر را تأمین می‌کند، اما وسیله را جلو نمی‌برد و ملخی معمولی آن را به پیش می‌راند. امروزه هواچرخ جای خود را به بالگرد داده است که بال چرخندۀ آن هر دو کار را صورت می‌دهد. بالِ چرخندۀ سه یا چهار پرّۀ هواچرخ در بالای وسیله و در سطحی افقی می‌چرخد و نیروی چرخش آن را موتور تأمین نمی‌کند. برش مقطعی پره‌ها به صورت بال‌های هواپیما و به شکل بال‌واره (ایروفویل) است. با حرکت هواچرخ به جلو، پروانه خودبه‌خود شروع به چرخیدن می‌کند که به خودچرخی معروف است. اگر سرعت حرکت کافی باشد، پروانه نیروی بالابر کافی را برای نگه‌داشتن هواگرد در هوا ایجاد می‌کند.
- ↑ Juan de la Cierva