هوبشمان، یوهان هاینریش (۱۸۴۸ـ۱۹۰۸)

هوبْشْمان، یوهان هاینْریش (۱۸۴۸ـ۱۹۰۸)(Hubschmann, Johann Heinrich)

زبان‌شناس و خاورشناس آلمانی. در زادگاهش درس خواند و سپس در ینا، توبینگن، لایپزیگ و مونیخ به مطالعات زبان‌شناختی پرداخت و با پایان‌نامه‌ای با عنوان یک سرود زردشتی، از دانشگاه مونیخ دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۸۷۲). وی به‌جز پژوهش‌های گسترده در زبان‌های ایرانی مانند پهلوی، فارسی، اوستی و پشتو، پژوهش‌هایی بنیادی در زبان ارمنی نیز انجام داد و ثابت کرد که زبان ارمنی یک زبان مستقل هندواروپایی است. هوبشمان استاد زبان‌های هندو ایرانی در دانشگاه لایپزیگ (از ۱۸۷۵) و استاد زبان‌شناسی تطبیقی در دانشگاه استراسبورگ (۱۸۷۷ـ۱۹۰۸) بود. از دیگر آثارش: ترجمۀ تاریخ ارمنستانِ سیبیوس (لایپزیگ، ۱۸۷۵)؛ مطالعات ارمنی (۱۸۸۳)؛ نظام آوایی هندو ژرمنی (استراسبورگ، ۱۸۸۵)؛ ریشه‌شناسی لهجۀ اوستی (استراسبورگ، ۱۸۸۷)؛ مطالعات ایرانی (استراسبورگ، ۱۸۹۵)؛ دستور زبان ارمنی، یکم: ریشه‌شناسی ارمنی (لایپزیگ، ۱۸۹۷).