هولتس، آرنو (۱۸۶۳ـ۱۹۲۹)
![](/images/a/a3/41159000.jpg)
هولْتْس، آرنو (۱۸۶۳ـ۱۹۲۹)(Holtz, Arno)
شاعر و رماننویس آلمانی. با کتاب هنر[۱] (۱۸۹۱) خود نظریۀ اصولی مشهور طبیعتگرایی را تدوین کرد. طبق این نظریه، هنر باید تا سرحد امکان به طبیعت نزدیک باشد و وظیفهی هنرمند این است که فاصلهی بین چیزی که ساخته و طبیعت را تا جای ممکن کم کند. بر همین مبنا، هولتس با همکاری یوهان اشْلاف[۲] (۱۸۶۲ـ۱۹۴۱) با رمان بیروح بابا هملت[۳] (۱۸۸۹) و نمایشنامۀ به عمد بیشکلِ خانوادۀ سلیکه[۴] (۱۸۹۰)، به شور و هیجان «زندگی طبیعی» پرداخت. او همچنین با منظومۀ نوگرایانهاش، فانتازوس[۵] (۱۸۹۸)، بار دیگر به شعر غنایی روی آورد؛ و از ضرب آهنگ درونی در برابر اوزان بیمعنای قدیمی دفاع کرد (انقلاب در شعر غنایی[۶]، ۱۸۹۹). هولتس از ادبیان تاثیرگذار دورهی خود بود و 9 بار نیز نامزد جایزهی نوبل شد، اگرچه از دریافت آن بازماند.