هوماسون، میلتون (۱۸۹۱-۱۹۷۲)
هوماسون، میلْتون (۱۸۹۱-۱۹۷۲)(Humason, Milton)
اخترشناس امریکایی. به بررسی طیفشناختی کهکشان[۱]های دوردست و برآورد سرعت آنها براساس انتقال به سرخ[۲]شان پرداخت. در داج سنترِ[۳] مینهسوتا زاده شد. در ۱۴سالگی مدرسه را ترک کرد تا راهی به رصدخانۀ مانت ویلسون[۴] در کالیفرنیا[۵] بیابد. برای مدتی استربان کاروانی باری بود که مصالح ساختمانی این رصدخانه را از سیِرا مادره[۶] میآورد. در ۱۹۱۷، سرایدار و از کارکنان رصدخانۀ مانت ویلسون شد، اما بهسرعت ترقیکرد و در ۱۹۱۹، دستیار اخترشناس شد. از ۱۹۵۴، اخترشناس رصدخانههای مانت ویلسون و مانت پالومار[۷] بود.
در رصدخانۀ مانت ویلسون، در طرح جامع بررسی خصوصیات کهکشانها مشارکت داشت که ادوین هابل[۸] آن را به راه انداخته بود (۱۹۲۸). این طرح مجموعۀ منظمی از رصدهای طیفشناختی را شامل میشد که برای آزمودن و بسط رابطهای انجام میشدند که هابل بین انتقال به سرخ و قدرهای ظاهری[۹] کهکشانها یافته بود. اما بهعلت درخشندگی[۱۰] سطحی کم کهکشانها، تشخیص فنی آنها دشوار بود. هوماسون روش کار را ابداع کرد و بیشترین پرتوگیریها و اندازهگیریها را صورت داد. سرعت ۶۲۰ کهکشان را اندازه گرفت و در ۱۹۵۶، نتایجی را منتشر ساخت که هنوز هم مرجع اکثر مقادیر شناختهشدۀ به سرعت شعاعی[۱۱] کهکشانهای معمولی است.