هیردال، تور (۱۹۱۴ـ۲۰۰۲)
هِیِردال، تور (۱۹۱۴ـ۲۰۰۲)(Heyerdahl, Thor)
کاوشگر و انسان‌شناس نروژی، زادۀ لارویک[۱]. در سال‌های ۱۹۳۷ـ ۱۹۳۸ در جزایر مارکیز[۲] مطالعات میدانی انجام داد و در ۱۹۳۹ـ۱۹۴۰ دربارۀ اقوام بومی کلمبیای بریتانیا تحقیق کرد. برای دفاع از فرض خود مبنی بر آن که ساکنان اولیۀ پولینزی از امریکای جنوبی ریشه گرفته‌اند، در ۱۹۴۷، به همراه پنج تن دیگر، از پرو تا مجمع‌الجزایر توآموتو[۳] با یک قایق چوبی ابتدایی سفر کرد. این سفر در کتابی با نام کون‌تیکی[۴] (ترجمۀ انگلیسی، ۱۹۵۰) توصیف شده است که در سطح بین‌المللی اثری پرفروش شد. در ۱۹۷۰ با قایقی از جنس پاپیروس از مراکش به باربادوس[۵] سفر کرد تا ثابت کند که تمدن‌های باستانی مدیترانه می‌توانسته‌اند در قایق‌های ساخته‌شده از نی به امریکا سفر کنند. این ماجرا نیز در کتابی با نام سفرهای رع[۶] (ترجمۀ انگلیسی، ۱۹۷۱) توصیف شده است. در ۱۹۷۷ از خلیج فارس تا دریای سرخ سفر کرد و مسیری را پیمود که گمان می‌رفت سوری‌های باستانی از آن استفاده می‌کرده‌اند. این سفر را نیز در کتابی با نام سفر دجله[۷] (۱۹۷۹) تشریح کرده است. هی‌یردال از پیروان مکتب اشاعه‌گرایی[۸] در انسان‌شناسی فرهنگی بود؛ این مکتب در حال حاضر تا حد زیادی اعتبارش را ازدست داده است و به همین سبب امروزه اکثر دانشمندان نظریه‌های هیردال را صرفاً ذهنی و ثابت‌نشده می‌دانند. برخی از دیگر آثار او: سرخ‌پوستان امریکا در اقیانوس اطلس[۹] (۱۹۵۲)؛ آکو آکو[۱۰] (ترجمۀ انگلیسی، ۱۹۵۸)؛ راه‌های دریایی به پولینزی[۱۱] (۱۹۶۸)؛ جزیرۀ شرقی: رمزی که گشوده شد[۱۲] (۱۹۸۹).