هیستری
هیسْتِری (hysteria)
اصطلاحی منسوخ در روانپزشکی. در گذشته عنوانِ مشترک بعضی علایم و عوارضی بود که ظاهراً منشأ روانی داشتند. یونانیان این علایم را مختص زنان و ناشی از اختلال در رَحِم میدانستند. در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، ژان باپتیست شارکو[۱] و پیِر ژانه[۲] برای مطالعۀ آن از هیپنوتیسم[۳] استفاده کردند و واکنشهای هیستریایی[۴] را ناشی از تعارضهای روانی دانستند. از سوی دیگر، زیگموند فروید[۵] آن را معلول خاطرههای عاطفیِ سرکوفته بهشمار آورد. در قاموس روانپزشکی امروزی، علایمی که در گذشته زیر عنوان هیستری قرار میگرفتند، اکنون در چند گروه گوناگون ازجمله اختلال تبدیلی[۶]، اختلال گسستی[۷]، اختلال درد[۸]، و اختلال جسمانیکردن[۹] دستهبندی میشوند. الگوی شخصیتی هم که زمانی اختلال شخصیت هیستریک[۱۰] نامیده میشد، اکنون به اختلال شخصیت نمایشی[۱۱] مشهور است.