هیل، دیمون (۱۹۶۰)
هیل، دِیْمون (۱۹۶۰)(Hill, Damon)
اتومبیل‌ران انگلیسی. اولین عنوان جایزۀ بزرگ[۱] خود را در ۱۹۹۳ در مجارستان کسب کرد. در ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ مقام دوم را پس از میشائیل شوماخر[۲] در مسابقۀ قهرمانی رانندگان[۳] به‌دست آورد. در ۱۹۹۶ مسابقۀ قهرمانی رانندگان فرمول یک[۴] جهان را برد و از اول تا آخر مسابقه پیشتاز بود، در حالی که در هشت مسابقه برنده شد و نوزده امتیاز بیشتر از نزدیک‌ترین رقیب خود کسب کرد. در ژوئن ۱۹۹۹ کناره‌گیری خود را از مسابقات فرمول یک اعلام کرد. قهرمانی رانندگان جهان در ۱۹۹۶؛ ۱۱۵بار شرکت در مسابقات جایزۀ بزرگ و ۲۲بار پیروزی در مسابقۀ جایزۀ بزرگ از مهم‌ترین افتخارات اوست. او در مجموع مسابقات جایزۀ بزرگ ۳۶۰ امتیاز به‌دست آورد. پسر گراهام هیل[۵] بود و با شرکت در مسابقات فرمول یک با برابهام[۶] در ۱۹۹۲ اتومبیل‌رانی را آغاز کرد. سپس جانشین نایجل مَنسل[۷] در ویلیامز[۸] شد که از او به‌منزلۀ رانندۀ آزمایشی استفاده کرده بود. پس از این‌که ویلیامز در فصل ۱۹۹۷ قرارداد او را تمدید نکرد، به تیم «تی دبلیو آر اَروز[۹]» پیوست، اما در ۱۹۹۸ به تیم جردن[۱۰] ملحق شد.